Isabel is een bezige bij. Naast dat ze twee dagen de deur uit gaat voor haar vrijwilligerswerk, schuift ze bijna elke dag ergens anders in Amsterdam aan tafel voor lunch of diner. “Ik wil niet thuis zitten, dat heb ik vroeger al te veel gedaan”, zegt ze. “Ik ga lunchen op dinsdag bij het Huis van de Wijk in de Pijp. Daar heb ik zulke leuke mensen ontmoet, zoals mijn vriendin Hilda. Het is heel gezellig en het eten is lekker en goedkoop. Maar ondertussen is het ook goed voor de buurt, lekker bakje koffie halen. Ik vind het heerlijk dat je verwend wordt en je mensen kent.”

Ontmoetingsplekken
Zo noemt ze nog wel drie, vier buurthuizen op waar ze regelmatig is. “Ik voelde me eenzaam en daardoor ben ik deze dingen gaan doen. Ik praatte daarover met de GGZ, en kreeg tips voor ontmoetingsplekken. Daardoor heb ik veel sociale contacten gekregen.” Om haar dagelijks leven en huishouding op de rit te krijgen, ontvangt Isabel hulp van het Leger des Heils. ”Via de GGZ kreeg ik iemand van het Leger des Heils die me helpt bij de huishouding: Yvonne. We hebben een enorme klik. Daarna belde Pearl dat zij ook wilde helpen. Ik vond het contact met haar direct enorm prettig. Ze heeft heel voor me gedaan, zoals helpen met mijn CV. Dit spijkerpak heb ik ook van Pearl gekregen. Ik ben er zo blij mee, ik hou van vintage. Ik vind excentriek leuk. Ik hou van spontane, maar ook van stille mensen. Ik hou vooral van oprechte mensen.”

Opkrabbelen
Het ontbreekt Isabel niet aan positieve energie en plannen. De muren van haar appartement hangen vol met kunst en op tafel ligt een tekenmap vol eigen tekeningen. Het liefst zou ze weer werkzaam zijn in de kunstsector, waar ze in is opgeleid. “Ik heb bij een galerie gezeten en verkocht veel werk. Ik zou dat weer willen en een oeuvre opbouwen. Ik tekende bij Plan C en deed daar veel cursussen, maar dat is ook op maandag als ik bij de Waterheuvel werk. Of ik betaald werk kan krijgen na mijn ervaring bij de Waterheuvel ga ik afwachten. Ik ben net begonnen en aan het opkrabbelen met mijn gezondheid. Dat ga ik eerst opbouwen. Ik zie al vooruitgang en dat maakt me hoopvol. Mijn collega’s zijn ontzettend leuk, zeker mijn naaste collega. Ik ga ook de administratie leren en een cursus Canva doen. Ik heb nog heel veel plannen!”

Bewondering voor mezelf
Soms gaat het ook even niet zo goed, maar ook dan houdt Isabel moed. “Ik had een herfstdepressie, maar dat herkende ik snel en ik kwam er toch uit. Dan heb ik wel bewondering voor mezelf dat ik doorzettingsvermogen heb dat ik om tien uur ’s ochtends in de Vechtstraat sta en dat ik mijn vrijwilligerswerk doe. Ik heb een slechte rug, astma en COPD, maar ik gá wel. Ik doe het wel en ik sta er! Ik voel me steeds beter, steeds meer mijn oude zelf. En als ik me slecht voel, denk ik aan een oudere gehandicapte vrouw in de rolstoel waar ik activiteitenbegeleider voor was. Zij kon dankbaar zijn, ondanks haar handicap. Ik ben intelligent, ik kan lopen en fietsen, dat helpt me om ook dankbaar te zijn. De veerkracht van oude mensen inspireert me.”

* De Waterheuvel is een clubhuis in Amsterdam waar mensen met een psychische kwetsbaarheid kunnen werken aan hun herstel.