Ruim anderhalf jaar geleden zijn Emma Le Cointre (22) en Rose Niemantsverdriet (29) bij het Leger des Heils gaan werken. Wat drijft hen om dit werk te doen, wat komen ze zoal tegen en hoe kijkt de buitenwereld tegen hun werk aan? “Je moet openstaan voor hoe anders mensen in het leven kunnen staan.”
Ze ontmoeten bij Restart, een karakteristieke locatie midden op het Begijnhof. Het kantoor biedt uitzicht op de Engelse kerk, en door het raam zien ze tientallen toeristen voorbij komen. Emma kijkt er niet meer vanop; deze plek is haar vaste uitvalsbasis als ze niet op pad hoeft.
Veel geduld nodig
Alhoewel ze elkaar nog niet eerder gezien of gesproken hebben, komen ze er al snel achter hoeveel gemeen ze hebben. Beiden zijn ze hun loopbaan bij het Leger gestart als hulpverlener in de opvang. Rose bij dag- en nachtopvang de Zuiderburgh en Emma bij de winteropvang. Inmiddels werken ze beiden als ambulant hulpverlener (bij mensen thuis). Zo begeleidt Rose als ambulant woonbegeleider mensen in zelfstandig wonen. “Ons begeleidingstraject is minimaal een jaar”, zo legt ze uit. “Aan het begin van het traject staat de woning op naam van het Leger des Heils. Het is de bedoeling dat die uiteindelijk op naam van de cliënt komt te staan.”
Alhoewel Rose erg geniet van haar werk wordt ze niet altijd met open armen ontvangen. “Het is niet altijd dankbaar werk. Mensen zitten niet echt op je te wachten. Toch ontstaat er in de loop van de tijd vaak een stukje saamhorigheid. De dingen die mijn cliënten meemaken hadden mij ook kunnen overkomen.
Emma knikt bevestigend. In haar werk als casemanager wordt ze ook vaak geconfronteerd met veel problematiek. “Je hebt in ons werk veel geduld nodig. Je moet ervoor openstaan hoe anders mensen in het leven kunnen staan. Ik kom vaak in beeld als de situatie al bijna geëscaleerd is; wanneer iemand zijn of haar woning dreigt te verliezen. We gaan er dan zo snel mogelijk naartoe en brengen alles in kaart: van de financiën tot aan de gezondheid en het netwerk van de cliënt. Voor mij is iedere dag eigenlijk een avontuur. Dat onverwachte spreekt me heel erg aan.”
“Er is een reden dat iemand zo doet.”
‘Word je wel betaald?’
Het werk dat ze doen levert altijd wel een goed verhaal op tijdens een feestje. “Mensen vinden het heel nobel, dat je dit werk doet”, vertelt Emma lachend. Toch overheersen vaak de clichébeelden. “Veel mensen denken dat we alleen maar daklozen van straat halen of eten uitdelen”, legt Rose uit. “Of dat we vrijwilligerswerk doen. ‘Word je wel betaald?’, vragen ze dan. Ze weten niet dat we een professionele organisatie zijn.”
De diversiteit van het werk van het Leger des Heils spreken zowel Rose als Emma erg aan. Rose: “Toen ik in de opvang werkte wilde ik graag meer uitdaging in mijn werk. Ik vond het fijn dat mijn werkgever dat ook kon bieden. Dat ik niet weg hoefde.” Emma herkent dit. “Ik vind dat er goed gezorgd wordt voor medewerkers. Het voelt alsof er altijd een open deur is. Ze kijken met je mee om voor jou iets passends te vinden.”
Voorlopig zijn ze beiden nog niet uitgekeken in hun werk. Emma: “Het mooie aan deze organisatie is dat we er echt zijn voor de mensen zonder helper; de mensen die buiten de boot vallen. Als alle andere organisaties niet meer weten wat ze ermee moeten, gaan wij toch nog even kijken naar wat er wel kan.”
“Mensen worden bij ons echt gezien”, vult Rose aan. “We kijken verder dan iemand gedrag. Er is altijd wel een reden dat iemand zo doet. De reden hiervoor ligt denk ik in de christelijke geloofsovertuiging dat je er moet zijn voor je naaste. Iedereen verdient een nieuwe kans. Dat overkoepelende beleid, vloeit ook door in de teams.”
“Dat onverwachtse spreekt me erg aan.”
Uw naam
Uw e-mail adres
Naam ontvanger
E-mail adres ontvanger
Uw bericht