————————
“Ik heb goed contact met mijn begeleider Marianne. Zij kan heel goed luisteren en kent mijn familie. We hebben vaak een goed gesprek, maar ze geeft ook heel praktische hulp, zoals administratie. Het is een heel aardige vrouw. We houden allebei van tafeltennis. Er is dichtbij een tafeltennisvereniging waar ik me voor ga opgeven.”
“In mijn portiek heb ik niet met iedereen goed contact, sommige mensen groet ik alleen. Met mijn naaste buurman, een heel vriendelijke Marokkaanse man, praat ik wel af en toe. Als ik mensen wil zien, zoek ik de drukte wel op. Ik ben al opa, ik heb twee kleinkinderen en twee dochters, waarvan ik met de een niet zoveel contact heb, met de ander af en toe.”
“Wat ik graag doe? Ik ga erop uit, fietsen. Ik heb veel vrienden in West, daar ga ik graag mee in het park zitten. Ik ga niet meer naar het buurthuis toe, maar ik wil wel meer bewegen. Ik heb vaste afspraken nodig, zoals de ene keer in de week met Marianne. Ik kom uit een moeilijke periode, maar het gaat veel beter nu. Ik heb al jaren geen drugs meer aangeraakt. Eigenlijk ben ik altijd vrolijk. Ik heb twee keer meegedaan met het Kunst en Theater festival, waarbij ik de hele zaal meekreeg “
“Twee keer in de week werk ik in de lunchroom van 50|50 Food. Ik ben heel blij dat ik zelfstandig kan werken. In de keuken maak ik bijvoorbeeld warme dranken. Ik kan hier op mijn eigen tempo werken, mijn initiatief wordt gewaardeerd. Ik weet wat er nodig is en wanneer ik klaar ben. In het begin was ik een gangmaker, nu ben ik wat serieuzer. Dat heb ik wel geleerd van Ian, mijn begeleider bij Food.”
“Ik voel me rustig. Maar de psychose van laatst heeft me wel aan het denken gezet. Wanneer ben je weer goed? Kan ik mezelf vertrouwen? We zitten nu in het proces van loslaten en steeds meer zelfstandig worden. Ik vind het heel fijn dat ik een eigen huis heb, maar dat ik toch mee kan met de mannenvakantie in Lunteren. Als je het nodig hebt, krijg je weer hulp. Dankzij de hulp die ik krijg, kan ik dingen anders aanpakken dan vroeger. Ik mag mezelf wel een schouderklopje geven.”
“Ik voel me thuis en ik voel me trots.”
_______
Voor kwetsbare Amsterdammers is een eigen woonplek met zorg op maat de basis voor deelname aan de maatschappij en goed herstel. Als Leger des Heils werken we intensief samen met de gemeente Amsterdam, andere zorgaanbieders en woningcorporaties, om onze doelgroep zo zelfstandig mogelijk te laten wonen in de wijk.
Katia Maas (Manager Business Unit Ambulant): “In 2021 gaat de gemeente het sociaal domein helemaal opnieuw inrichten. Er komen buurtteams die per stadsdeel worden georganiseerd door verschillende zorgaanbieders. Het voordeel hiervan is dat mensen één centrale plek in de wijk hebben om zorg of hulp te vragen. Mensen wonen zo veel mogelijk zelfstandig en de zorg is dichtbij huis. Bestaande voorzieningen in de wijk, bijvoorbeeld onze nachtopvang en de Bij Bosshardt’s, blijven bestaan, maar krijgen een functionele rol in de wijk.
Het initiatief ontstond in een bewonersoverleg van de Gastenburgh. De bewoners hadden folders uitgedeeld in de buurt en persoonlijk aangebeld bij de buren om hen uit te nodigen. De lunch werd voorbereid en geserveerd door de bewoners zelf.
Tijdens de lunch kwamen er steeds meer gesprekken op gang. Myriam: “Onze bewoners hebben het gevoel dat er echt anders naar hen gekeken wordt, doordat de buurtbewoners bij hun aan tafel zaten en er goed contact was. Ze kregen daardoor weer het gevoel dat zij ook gewoon mensen zijn. Natuurlijk waren sommige bewoners wat verlegen om sociaal te doen en voelden zich wat ongemakkelijk om het gesprek aan te gaan. Maar de buurtbewoners vonden het prettig om de Gastenburgh van binnen te zien en daardoor wat meer begrip te hebben voor de bewoners.”
Het initiatief ontstond in een bewonersoverleg van de Gastenburgh. De bewoners hadden folders uitgedeeld in de buurt en persoonlijk aangebeld bij de buren om hen uit te nodigen. De lunch werd voorbereid en geserveerd door de bewoners zelf.
Tijdens de lunch kwamen er steeds meer gesprekken op gang. Myriam: “Onze bewoners hebben het gevoel dat er echt anders naar hen gekeken wordt, doordat de buurtbewoners bij hun aan tafel zaten en er goed contact was. Ze kregen daardoor weer het gevoel dat zij ook gewoon mensen zijn. Natuurlijk waren sommige bewoners wat verlegen om sociaal te doen en voelden zich wat ongemakkelijk om het gesprek aan te gaan. Maar de buurtbewoners vonden het prettig om de Gastenburgh van binnen te zien en daardoor wat meer begrip te hebben voor de bewoners.”
Uw naam
Uw e-mail adres
Naam ontvanger
E-mail adres ontvanger
Uw bericht