Onderstaande tekst en foto’s zijn gemaakt voor de uitbraak van de coronacrisis. Tot nader order is de winteropvang nog geopend en zijn de bezoekers verspreid over meerdere locaties (vooral sporthallen). Op deze manier wordt de onderlinge afstand goed gewaarborgd.
“Ik dacht dat je in Amsterdam nooit honger hoefde te hebben.”
————
Het is tegen vijven als de eerste gasten de eetzaal binnendruppelen en plaatsnemen aan één van de houten picknicktafels. De ruimte is een voormalige gymzaal die nu praktisch is ingericht als eetruimte. Sommige bezoekers zitten alleen aan een tafeltje en staren voor zich uit of luisteren muziek door hun oordopjes, anderen zitten in kleine groepjes met elkaar. Er hangt een televisie aan de muur, waarop de klassieke serie Flodder te zien is.
Jan Snoei van het Leger des Heils is coördinator van de winteropvang. “Met zo’n veertig mensen verzorgen we de opvang voor gemiddeld 250 bezoekers op een avond. Dat gaat tot nu toe best goed. We hebben een positieve werksfeer, mensen zijn enthousiast en betrokken.”
Tegen zessen begeeft een aantal bezoekers zich naar het buffet waar de maaltijd zometeen wordt uitgedeeld. Een man zoekt in zijn zakken naar zijn maaltijdbon, een strookje papier van nog geen vijf centimeter lang, wat daardoor gemakkelijk kwijt te raken is. De eerste borden worden opgeschept en uitgereikt. De maaltijd bestaat vandaag uit zoete aardappel uit de oven, gekookte groenten en de keuze uit kip of een vegetarische burger.
‘Ik dacht dat je in Amsterdam nooit honger hoeft te hebben, maar ik blijk me vergist te hebben’ zegt een man terwijl een medewerker een bord voor hem opschept. Een andere medewerker wil net een volle vuilniszak uit de grote afvalbak halen als één van de bezoekers haar te hulp schiet. ‘Ik doe het wel!’ zegt hij enthousiast en hij controleert ook meteen de rest van de vuilnisbakken.
Het is tegen vijven als de eerste gasten de eetzaal binnendruppelen en plaatsnemen aan één van de houten picknicktafels. De ruimte is een voormalige gymzaal die nu praktisch is ingericht als eetruimte. Sommige bezoekers zitten alleen aan een tafeltje en staren voor zich uit of luisteren muziek door hun oordopjes, anderen zitten in kleine groepjes met elkaar. Er hangt een televisie aan de muur, waarop de klassieke serie Flodder te zien is.
Jan Snoei van het Leger des Heils is coördinator van de winteropvang. “Met zo’n veertig mensen verzorgen we de opvang voor gemiddeld 250 bezoekers op een avond. Dat gaat tot nu toe best goed. We hebben een positieve werksfeer, mensen zijn enthousiast en betrokken.”
Tegen zessen begeeft een aantal bezoekers zich naar het buffet waar de maaltijd zometeen wordt uitgedeeld. Een man zoekt in zijn zakken naar zijn maaltijdbon, een strookje papier van nog geen vijf centimeter lang, wat daardoor gemakkelijk kwijt te raken is. De eerste borden worden opgeschept en uitgereikt. De maaltijd bestaat vandaag uit zoete aardappel uit de oven, gekookte groenten en de keuze uit kip of een vegetarische burger.
‘Ik dacht dat je in Amsterdam nooit honger hoeft te hebben, maar ik blijk me vergist te hebben’ zegt een man terwijl een medewerker een bord voor hem opschept. Een andere medewerker wil net een volle vuilniszak uit de grote afvalbak halen als één van de bezoekers haar te hulp schiet. ‘Ik doe het wel!’ zegt hij enthousiast en hij controleert ook meteen de rest van de vuilnisbakken.
“Ik dacht dat je in Amsterdam nooit honger hoefde te hebben.”
————
Een laatkomer snelt de eetzaal binnen en zwaait met zijn maaltijdbon in de lucht. ‘Is er nog voedsel voor de armen?’ spot hij met een ondeugende grijns op zijn gezicht. ‘Niet goed geld terug, toch?’ De meeste gasten zijn inmiddels klaar met eten, sommigen verlaten de eetzaal, anderen blijven en drinken nog wat koffie met biscuitjes.
Tijdens een bezoekersoverleg konden bezoekers van de winteropvang vorige maand delen hoe ze de opvang ervaren en wat er beter kan. De ochtend was een initiatief van Belangenvereniging MDHG, die opkomt voor de rechten van drugsgebruikers en dak- en thuislozen in Amsterdam. De sfeer was die ochtend positief, vertelt Snoei terwijl hij de notulen van het overleg erbij pakt.
‘Bedankt Leger des Heils, dankjewel GGD en HVO-Querido. De kamers zijn goed, de beveiliging is goed, het eten is goed. Heel erg bedankt!’ is één van de reacties. ‘Dit alles is vele malen beter dan op straat slapen.’ Wel zouden veel bezoekers graag hun spullen overdag willen achterlaten, maar dat kan echt niet, legt Snoei uit. ‘De ervaring leert dat mensen heel veel spullen achterlaten en dat het dan al snel niet meer te overzien is.’
Het werk in de winteropvang stelt Snoei wel eens voor dilemma’s. ‘Het liefst laten we altijd iedereen binnen, maar mensen die geen regiobinding hebben met Amsterdam mogen alleen gebruikmaken van de opvang tijdens de winterkouderegeling. Dan is het volgens de landelijke GGD-richtlijnen te koud om op straat te slapen. Voor onze medewerkers is het lastig om deze mensen op reguliere dagen te moeten weigeren.”
Toch is Snoei tevreden over wat hij met zijn team heeft neergezet. ‘Het is best wel een prestatie om alles goed te laten verlopen. Veel medewerkers kwamen binnen zonder eerdere ervaring in de winteropvang. Al met al vind ik dat het voortreffelijk verloopt, vooral dankzij de enthousiaste inzet en betrokkenheid van ons gehele team!’
Uw naam
Uw e-mail adres
Naam ontvanger
E-mail adres ontvanger
Uw bericht