Het doel is om de veiligheid van kinderen te vergroten. “Elk kind moet weten dat het gezien wordt, dat het meetelt en dat het van waarde is,” weet Cindy. “Als Leger des Heils bieden we hoop voor deze kinderen, waar die er niet meer lijkt te zijn.”

Tal van kinderen voor wie Cindy verantwoordelijk is, hebben te maken gehad met traumatische gebeurtenissen in het verleden. “Veel van hen kenden hiernaast ook extreme omstandigheden: slapen in de auto, langdurig in hotels, nooit een eigen plek en geen normale omstandigheden bij het opgroeien. De crisisopvang is daarop geen uitzondering. Daarom richten we ons op gezinnen om financiën, huisvesting, netwerk en veiligheid voor de kinderen zo spoedig mogelijk goed geregeld te krijgen.”

Identiteit is vaak ‘zoek’

In haar werk ziet Cindy dat veel jongeren worstelen met hun identiteit. “Het lijkt wel alsof die ‘zoek is geraakt’,” geeft ze aan. “Na de corona-pandemie was dat zo mogelijk alleen maar erger. Ze worstelen met ‘wie ben ik?’, ‘wat kan ik?’, ‘wat is voor mij haalbaar?’. De omgeving is minder stimulerend geworden, sportverenigingen worden minder bezocht, er is meer sprake van individualisme. In de noodopvang zien we dat 12-plussers bijvoorbeeld moeilijk enthousiast te krijgen zijn, niet meer meedoen, aan de kant blijven staan.” En dan is er natuurlijk nog de (kleinere) groep kinderen bij wie meer aan de hand is. “Kids waarbij we erachter komen dat er sprake is van mishandeling, seksueel misbruik en andere grensoverschrijdende zaken. In die gevallen wordt altijd meteen de gedragswetenschapper ingezet en advies van externe partijen ingeroepen. Denk aan het advies van ‘Veilig Thuis’ of ‘Meldcode Kindermishandeling en huiselijk geweld’.

Het belangrijkste blijft dat we kinderen veiligheid en perspectief kunnen bieden. Dat betekent: werken aan een goede kind-ouder relatie, een veilig netwerk voor ouders en kinderen, voldoende structuur en zorgen voor stabiliteit in het gezin.”

Vertrouwenspersoon
Cindy is voor zowel het kind als het gezin een soort vertrouwenspersoon, waarbij ze let op de risico’s op het gebied van trauma’s en gedrags- of ontwikkelingsproblematiek. “Ik voer kind-gesprekken, maak veiligheidsplannen of ondersteuningsplannen, bied psycho-educatie en weerbaarheidsvaardigheden. Ik probeer kinderen weer in hun kracht te zetten en kijk naar wat ze nodig hebben om te groeien. Dit doe ik in samenwerking met de collega die in de begeleiding van het gezin werkt.”

Het verschil blijven maken
Cindy ziet wel veranderingen in de samenleving: “Toen ik opgroeide, konden we altijd terugvallen op mensen die we vertrouwden in familie of bijvoorbeeld verenigingsleven. Nu is die onderlinge betrokkenheid veel minder. Het is ieder voor zich en mensen stellen meer eisen. Daardoor ontstaat er ook vaak meer druk op ons werk.” Toch is ze positief over de mogelijkheden die er voor het Leger des Heils zijn: “We zien zoveel mensen zonder helper voor wie we het verschil kunnen betekenen. Ik geloof in een Leger dat vanuit zijn christelijke missie werkt om de ander te zien en te helpen. Ooit mocht ik met mijn moeder mee, die toen samenwerkte met majoor Bosshardt, op de Wallen in Amsterdam. Dat heeft enorme indruk op mij gemaakt als kind. Ook zij bood hoop op plekken waar die er niet meer leek te zijn en heeft het verschil kunnen maken. En dat doen we nog steeds.”