Na haar scheiding rond haar 50e is Catrien naar Amsterdam verhuisd waar ook haar drie dochters, kleinkinderen en inmiddels zelfs achterkleinkinderen wonen. Ze heeft ruim 10 jaar in de thuiszorg gewerkt in Amsterdam. In Amsterdam ontmoette ze Bert die in een flat in Nieuw-West woonde en zij in het Rozenhofje. Dankzij wat extra inzet van de afdelingsmanager konden ze, toen ze beiden een indicatie hadden, naast elkaar wonen in de Goodwillburgh. Een lot uit de loterij vonden ze dat. Helaas konden ze er samen maar twee jaar van genieten. Catrien heeft veel bijgedragen aan de zorg voor Bert en heeft dat met liefde gedaan.

Het wonen in de Goodwillburgh bevalt haar goed. Ze is geraakt door de wijze waarop de verzorgenden naar haar omkijken nu ze net haar partner verloren is. Dankzij de bemiddeling van één van de medewerkers heeft ze er ook een fijne vriendin bij. Buurvrouw Els, een kinderboekenschrijfster, blijkt een gezellige gesprekspartner en ze zoeken elkaar geregeld op voor een kop koffie en een praatje.

Catrien bezoekt ook de dagbesteding in de Goodwillburgh, eerst samen met Bert, die niet altijd even veel aansluiting vond. Maar daarop zei Catrien “misschien betekenen de andere bezoekers niet zoveel voor jou maar ben jij wel van betekenis voor die ander”, een mooie gedachte. Er wonen heel diverse mensen vertelt Catrien die allemaal wat aanspraak en verbinding zoeken. Soms zie je mensen opleven door de aandacht die je ze geeft en dat is dan ook weer waardevol.

Het delen van de verhalen bezorgt Catrien toch een glimlach evenals het bladeren door het ontroerende boek van Berts afscheid. Liefde met een lach en een traan.